Geçmişin Sesi

Dokumacı Arakhne'nin tanrıça Athena tarafından örümceğe dönüştürüldüğü anı tasvir eden eser, ressam Diego Velazquez, 17. yüzyıl Lydialı genç bir kız olan Arakhne, Kolophonlu kumaş boyacısı İdmon'un kızıydı. Arakhne nakış işlemede, kilim dokumada öylesine ustalaşmıştı ki, bu konuda kimseyi kendisine rakip görmüyordu. Dokuduğu halılar öylesine güzeldi ki görenleri adeta büyülüyordu. Arakhne yeteneğiyle gurur duyuyordu ve öyleki arkadaşlarının kibire kapılmaması yönündeki telkinlerini de gözardı ederek kendisini zeka, sanat, savaş, ilham ve stratejinin tanrıçası Athena ile mukayese etme gafletine düştü. Bu da hayatının en büyük hatası oldu. Athena iplik eğiricilerinin ve nakışçıların tanrıçası olarak görülüyordu. Bu sebeple Arakhne'den ona saygı göstermesi beklenmişti. Ancak Arakhne yeteneğini kendisinden başka kimseye borçlu olmadığını söyleyip üstüne bir de tanrıçaya meydan okudu. Bu durum Athena'nın kulağına gittikten sonra tanrıça başta önemsemese de sonra yaşlı bir ka

Hipparkhos'un Aristogeiton ve Harmodios tarafından öldürülmesini tasvir eden bir Yunan vazosu, ressam Syriskos, MÖ. 475 - 470. Tiran Peisistratos MÖ. 527'de öldüğünde yerine oğlu Hippias geçmişti. Thukydides'e göre Hippias yönetimi tek başına eline almıştı, ancak Aristoteles, kardeşi Hipparkhos'un da tiran olarak görev yaptığını söylemektedir. İkili döneminde Atina, Anakreon ve Simonides gibi iki ünlü şairi ağırlayarak kültürel merkez olma şöhretini geliştirmiştir. MÖ. 514 civarında kardeşlerden Hipparkhos, Panathenaia festivali sırasında iki genç aristokrat sevgili Harmodios ve Aristogeiton tarafından öldürüldü. Suikastin nedeni Hipparkhos'un Harmodios'a yakınlık göstermesi ve buna karşılık bulamaması neticesinde gelişen hadiselerdi. Hipparkhos reddedilmenin hissettirdiği öfkeyle Harmodios'un kız kardeşinin Panathenaia merasim alayında sepet taşıyıcı olarak bulunmasını yasakladı. Bu durum Harmodios için aşağılayıcıydı, zira bu şekilde kız kardeşinin bakire

Roma Forumu On iki levha kanunları Roma'da MÖ. 5. yüzyılın başından beri süregelen patricii-pleb rekabetinin bir sonucu olarak aynı yüzyılın ortasında ortaya çıktı. Pleblerin kanunların yazılı hale getirilmesi talepleri nedeniyle consullerin atanması geçici olarak askıya alındı, kanunların yazılması ve halka açık hale getirilmesi için MÖ. 451 yılında on kişilik geçici bir komisyon olan decemvir'lere (decem-viri, "on adam" anlamına gelmektedir) yetki verildi. Komisyon, başkanlığını Appius Claudius'un yaptığı 10 tane patriciiden oluşuyordu. Bu komisyon bir yıl boyunca consulleri de aşan mutlak yetkiye sahip olacak, Cumhuriyet idaresini düzenleyen bir dizi kanun hazırlayacaktı. Hazırlanan kanunlar tunç (fildişi veya ahşap olduğu da söylenir) levhalar üzerine yazılıp Forum'da sergilenerek herkesin haberdar olması sağlandı. Böylece yüzyıllar boyu Roma hukukunun temel metni olarak varlığını sürdürecek "On İki Levha Kanunları" ortaya çıkmış oldu. On iki lev